Mazurska nostalgia

A to ci dopiero skorupa.
90 metrów żywiołu do okiełznania. Kopara opada. Kliknijcie w obrazek jeśli chcecie dowiedzieć się o niej czegoś więcej. Jest tam kilka fotek, które warto zobaczyć.

Patrząc na kierunek w jakim podąża żeglarstwo mazurskie nie zdziwiłbym się, gdyby któregoś dnia taki potwór zacumował w Mikołajkach.
To nic, że płynąc po takich na przykład Mamrach nie zdążyłby nawet rozwinąć żagli, ważny jest lans. Te wszystkie morskie motorowe giganty, na których do opalonych grubasków ze złotymi łańcuchami wdzięczą się głupiutkie lecz efektownie roznegliżowane dziewczęta, nie są w stanie na naszych "wielkich" mazurskich jeziorach wykorzystać choćby kilku procent swoich możliwości. Ale to przecież nie jest ważne, liczy się lans.

Za czasów studenckich spędziłem na mazurach wiele fantastycznych miesięcy, pływając na łupince klasy Foka 0 (śmialiśmy się, że to prototyp prototypu), do której mieściło się na wcisk czterech chłopa i 48 piw. Machając do załogi mijanego jachtu pozdrawialiśmy takich samych jak my zapaleńców, a często po prostu znajomych, których nie trudno było poznać w kilku zaledwie mazurskich tawernach. Żeglarstwo miało wtedy swój niepowtarzalny urok.

Teraz na mazurach dominują wielkie rodzinne kobyły, często wypożyczane zamożnej młodzieży bez patentów. Tawern i przystani narobiło się tyle, że trzeba się naprawdę postarać aby znaleźć jakąś zaciszną bindugę, w której można spokojnie zacumować bez obaw przed oskalpowaniem przez właściciela, a wyszukanie bezpłatnego prysznica lub toalety graniczy z cudem. Komercha na maksa. Niestety, nie jest to już beztroska rozrywka dla biednych studentów w Orionach, żywiących się zupą chmielową, pasztetem i gulaszem (z doświadczenia wiem, że z każdej potrawy przygowanej na łajbie na końcu wychodzi gulasz) a żeglarską etykietę respektują już tylko nieliczni przedstawiciele wymierajacego gatunku żeglaży-pasjonatów.

Ale przynajmniej mazurzanom żyje się lepiej.
Nam pozostały genialne wspomnienia.

UWAGA!
Znalazłem stronkę tego giganta.
Detale podziwiać można na stronie Sokoła Maltańskiego.